Studenten béter maken, een razend mooi vak
“Sinds september werk ik voor Inholland, waar ik als docent onder meer afstudeerders van Logistieke studies begeleid. Vrijwel direct na mijn aanstelling kreeg ik de gelegenheid een student te begeleiden met zijn afstudeeropdracht. Ik ging enthousiast aan de slag en probeerde hem actief te helpen om zijn onderzoeksvraag goed te formuleren.
Dat lukte niet zo snel en ik werd ongeduldig. Toen ik vond dat de tijd begon te dringen, deed ik zelf maar een suggestie voor een sterke formulering. In de periode daarna volgde ik de student op de voet. Het viel me steeds meer op dat waar ik enthousiast en gemotiveerd was, hij juist steeds passiever werd. Ik voelde bij mezelf de frustratie toenemen: het leek wel of er geen beweging ontstond.
Het duurde best een tijd – enkele maanden – voordat ik besefte dat de passiviteit van de student wellicht voortkwam uit mijn eigen overactieve houding. Waarom zou hij zelf aan de slag gaan als ik hem alles voorkauwde? En was de onderzoeksvraag die we hadden geformuleerd nu wel een vraag die de student zelf bezighield en waar hij achter wilde komen? Was het niet beter geweest als hij zichzelf naar een passende uitgangspositie voor zijn afstudeeropdracht had geworsteld?
Zo leerde ik van mijn student dat ik een andere rol moet aannemen wanneer ik hem echt beter wil maken. Ik moest meer de confrontatie met studenten aangaan, al aan het begin van het afstudeerproces. Zij moeten aan het werk en ik ben de begeleider die helpt en meedenkt, waar nodig. Niet andersom. Ik help studenten om de nodige discipline in hun studie te stoppen. De energie die hebben ze van nature, dat komt wel goed. Nu ik deze manier van begeleiden heb ontdekt, vind ik het een razend mooi vak. De student ging mede hierdoor vanuit zijn intrinsieke drijfveren aan het werk en ik begeleidde hem in dat proces. Hij is inmiddels afgestudeerd. Als docent heb ik echt impact op het leven van jonge mensen. Dat vind ik schitterend. Ik krijg er energie van en het maakt me gelukkig.”