Durven, leren en kiezen
“De Pabo of een studie Communicatie? Het is nu twintig jaar terug, maar ik weet het als de dag van gisteren: welke opleiding wilde ik doen? Een vriendin van me stond voor de klas en ik mocht een dag met haar meelopen. Het onderwijs inspireerde me, maar ik had er toch geen goed gevoel over. Daarop koos ik voor communicatie. Die opleiding beviel en na het behalen van mijn diploma kreeg ik al snel een mooie baan.
Na een aantal jaren werken in het communicatie-vak, ging er toch wat knagen. Daarom besloot ik naast mijn baan de verkorte Pabo-studie te gaan doen. De combinatie van werken en studeren was zwaar, maar ik wilde antwoord op mijn sluimerende vraag: was ik in mijn hart een leerkracht? Met veel plezier leerde ik over pedagogische vaardigheden, maar tijdens mijn stage merkte ik opnieuw dat de cultuur in een basisschool niet bij me paste. Ik heb een enorme bewondering voor leerkrachten in het basisonderwijs. Zij werken zo hard om kinderen verder te brengen in hun leven. Het is een onderschatte baan, die mij meer energie kostte dan het opleverde. Daarom besloot ik voor de tweede keer in mijn leven om actief te blijven in de communicatie en geen leerkracht te worden.
Het was pittig: vier dagen werken, een dag stage en twee avonden per week naar school, maar ik maakte de opleiding af. Dat wilde ik graag. En bovendien: misschien kijk ik er over een jaar of tien anders tegenaan en dan kan ik alsnog voor de klas. Spijt van mijn Pabo-studie heb ik nooit gehad, ik heb een belangrijke vraag voor mezelf beantwoord. De didactische vaardigheden die ik leerde, breng ik nu ook mooi in praktijk. Zo geef ik regelmatig gastcolleges over de werking van de media en geef ik mediatraining aan collega’s. Ik ben er trots op dat ik iets nieuws heb durven leren, dat ik ervoor ben gegaan en tenslotte de beste keuze heb gemaakt voor mezelf.”